ត្រីសមុទ្ររស់នៅក្នុងទឹកយ៉ាងងងឹតត្រង់កន្លែងដែលរុក្ខជាតិបៃតងមិនអាចលូតលាស់បាន ។ ពពួកត្រីទាំងនោះធន់នឹងសម្ពាធទឹកត្រជាក់យ៉ាងខ្លាំង ។ ត្រីទាំងនោះភាគច្រើនមានពន្លឺនៅលើខ្លួនរបស់វា ។ ភ្នែកត្រីខ្លះអាចចាប់ពន្លឺតូចៗបានហើយត្រីខ្លះទៀតមិនអាចមើលអ្វីឃើញតែវាប្រើថាមពលយ៉ាងចំលែកនិងមានស្បែកយ៉ាងក្រាស់ ហើយត្រីខ្លះទៀតមានពុកមាត់ (អង់តែន) ជាអ្នកបង្ហាញផ្លូវ ។ ពួគវាចាប់អាហារដោយបណ្តែតខ្លួន។

ផ្ទះរឺអគារធំៗគេសង់ឡើង ដោយបន្តវត្ថុចំលងចរន្តអគ្គិសនីចាប់ពីកំពូលអាគាររហូតដល់ក្នុងដី ។ នៅពេលមានព្យុះខ្យល់ដែលផ្ទុកពេញទៅដោយបន្ទុកអគ្គិសនីផ្ទុយគ្នា បានទាញគ្នាចូលបង្កើតបានជាពន្លឺផ្លេកៗឡើង ពន្លឺនេះយើងហៅថា “ផ្តេកបន្ទោរ” ពេលខ្លះមានសំលេងខ្លាំងខ្ទ័រឡើងជាមួយផង ។ វត្ថុចំលងចរន្តអគ្គិសនីដែលគេដាក់នៅកំពូលអគារនេះអាចទាក់ទាញបញ្ជូនចរន្តចូលទៅក្នុងដី ដើម្បីធានាសុវត្ថិភាពអគារនិងចៀសផុតពីការបំផ្លាញ ដោយចរន្តអគ្គិសនីក្នុងបរិកាស ។ វត្ថុចំលងចរន្តនេះបានប្រឌិតឡើងដោយជនជាតិ អាមេរិកម្នាក់ ឈ្មោះ បិនចាមិនហ្រ្វង់គ្លឺន នៅឆ្នាំ១៧៥២ ។

សមុទ្រដែលមានអំបិលច្រើនជាងគេគឺសមុទ្រក្ស័យ តាមពិតវាជាបឹងល្បីល្បាញមួយនៅតំបន់មជ្ឈិមបូព៌ាគឺស្ថិតនៅចន្លោះប្រទេសស៊ូដង់ និងអ៊ីស្រាអែល ។ សមុទ្រក្ស័យគ្មានទន្លេហូរចូលឡើយដូចនេះវាមានអំបិលច្រើនជាងគេ ។ ទឹកសមុទ្រក្ស័យមួយលីតមានអំបិល ២៤០ក្រាមដែលធ្វើអោយរុក្ខជាតិមិនអាចដុះលូតលាស់ បានឡើយហេតុនេះហើយទើបគេហៅថា “សមុទ្រក្ស័យ” ចំនុចសំខាន់នោះគឺ អ្នកអាចបណ្តែតខ្លួនអានសៀវភៅលើផ្ទៃទឹកបាន ។ បរិមាណអំបិលមានតិច រឺច្រើនទៅតាមសមុទ្រផ្សេងគ្នាដូចជា ៖

• មួយលីត្រសមុទ្រ បាលទិច មានអំបិល ៨ក្រាម
• មួយលីត្រសមុទ្រ អាត្លង់ទិច មានអំបិល ៣៧ក្រាម
• មួយលីត្រសមុទ្រ មេឌីទែវ៉ានេ មានអំបិល៣៩ ក្រាម
• មួយលីត្រសមុទ្រ ក្រហម មានអំបិល ៤១ក្រាម
• សមុទ្រទាំងអស់មានអំបិលច្រើនជាងគេនៅក្នុងពិភពលោក ។

បុរាណវត្ថុវិទ្យាសាស្រ្ត សិក្សាពីវត្ថុបុរាណទាំងឡាយ ដែលជួយឱ្យគេដឹងពីអាយុកាល និងការរស់នៅរបសស់មនុស្សបុរាណ ។ ពួកគេបានរកឃើញវត្ថុប្រើប្រាស់ជាច្រើនក្នុងបាតសមុទ្រដូចជាថូ រូបបដិមា អំបែងចានឆ្នាំង បំណែកសំពៅ រឺនាវា ។ គេបានចាប់អារម្មណ៍ទៅលើសំណង់សំពៅ និងការផ្ទុកអឺវ៉ាន់ រឺទំនិញនៅសម័យបុរាណ ។ ពួកគេបានជួបនឹងស្នាកស្នាមសំពៅពាណិជ្ជកម្មនៅកន្លែងមួយ ដែលមានបន្សល់ទុកដូចជា ថូថ្ម ដបស្រា ដបប្រេង និងវត្ថុមានតំលៃ ជាច្រើនមុខទៀត ។ ថូថ្មទាំងនោះភាគច្រើនផ្ទុកទៅដោយសម្ភារៈផ្សេងៗជាច្រើនបានកប់ក្នុងបាតសមុទ្រជាច្រើនរយឆ្នាំ ។ តំបន់ពាណិជ្ជកម្មសំខាន់នៅសម័យនោះ គឹនៅតំបន់សមុទ្រមេឌីទែរ៉ានេ ព្រោះគេឃើញមានស្នាមស្នាមកំពង់ផែជាច្រើន នៅតាមបណ្តោយឆ្នេរសមុទ្រនេះ ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧០ អ្នកស្រាវជ្រាវបានចុះទៅយកវត្ថុជាច្រើននៅបាតសមុទ្រមកសិក្សាស្រាវជ្រាវ ។ គេបានរកឃើញវត្ថុផ្សេងៗជាច្រើននៅក្បែរកំពង់ផែទូនីស្យា នៃប្រទេសអាល់ហ្សេរី ។ វត្ថុបុរាណទាំងនោះគេបានតម្កល់ទុកក្នុងសារមន្ទីរជាតិ ។បច្ចុប្បន្នការស្រាវជ្រាវមានលក្ខណៈទំនើបជាងសម័យមុន ទាំងឧបករណ៍ស្រាវជ្រាវ ទាំងបច្ចេកទេសហើយទទួលបានលទ្ធផលល្អប្រសើរនិងសុក្រិតជាងមុន។

គជកើតឡើងក្នុងទម្រង់មួយដែលទទួលការការពារយ៉ាងល្អពីសំបកងាវ ។ នៅពេលណាមានវត្ថុអ្វីចម្លែកទៅក្បែរវាសំបកងាវចាប់ផ្តើមបិទការពារខ្លួនគេចពីការរំលោភរបស់ត្រូវទាំងឡាយសកម្មភាពនេះដូចជួយការពារឱ្យគជចផងដែរ ។ ពេលងាវបិទសំកបស្រទាប់សាច់ជាច្រើនបានធ្វើចលនាទាញសំបកទាំងសងខាងរួមបញ្ចូលគ្នាយ៉ាងលឿន ។ គជដ៏ស្រស់ស្អាតត្រូវបានគេចំលង និងបង្កើតវាឡើងតាមរបៀបធម្មជាតិ ។ អ្នកបង្កាត់ពូជជនជាតិជប៉ុនជាច្រើនាក់ បានធ្វើការបង្កាត់ដោយខ្ចីសំកបងាវដើម្បីបណ្តុះគជនេះឡើង ។ ដូចនេះគជកើតឡើង និងរស់នៅដោយស្នាក់អាស្រ័យក្នុងសំបកដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់វា ។