វិធីការពារកុំឱ្យឆ្លងជំងឺទាំងនេះមានដូចខាងក្រោម៖
• ត្រូវដុះសម្អាតធ្មេញជាមួយច្រាស់និងថ្នាំដុសធ្មេញរាល់ពេលយប់មុនចូលដំណេក ពេលព្រឹកក្រោយពីដំណេក និងក្រោយពេលបរិភោគអាហាររួច។
• ត្រូវលាងសម្អាតដៃ ជាមួយទឹកស្អាតនិងសាប៊ូឬផះមុនពេលចូលដំណេកនិងក្រោយពីប៉ះពាល់រវត្ថុមិនស្អាត។
• ត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់និងសម្ភារៈដំណេកជាមួយសាប៊ូរួចហាលថ្ងៃឱ្យត្រូវពន្លឺខ្លាំង និងត្រូវផ្លាស់សម្លៀក បំពាក់ឱ្យបានញឹកញាប់។
• ត្រូវងូចទឹកច្រើនដងជាពិសេសអាកាសធាតុក្តៅ។ប៉ុន្តែមិនត្រូវងូតទឹករយៈពេលយូរទេ ដើម្បីជៀសវាងការត្រាំស្បែកដែលអាចឱ្យមេរោគអាចជ្រៀតចូលដោយសារស្បែករីក។
• ត្រូវលាងសម្អាតមុខឱ្យស្អាតជានិច្ច ជាពិសេសនៅពេលយប់។
• ត្រូវទុកដាក់អាហារឆៅនិងឆ្អិនដាច់ដោយឡែកពីគ្នាព្រោះក្នុងអាហារឆៅមានមេរោគដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ហើយឆ្លងចូលក្នុងអាហារឆ្អិនបាន។ អាហារត្រូវចំអិនឱ្យឆ្អិនល្អ ដែលអាចសម្លាប់
មេរោគបានទាំងអស់។
• ទឹកសម្រាប់បរិភោគត្រូវដាំឱ្យពុះល្អ ទឹកក្នុងពាងគ្រប់ឱ្យបានជិតនិងឧស្សាហ៍លាងសម្អាតពាង។

ជំងឺឆ្លងជាជំងឺដែលឆ្លងពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀតតាមរយៈភ្នាក់ងារបង្ករោគដូចជា វីរុស បាក់តេរី និងប្រូទីស។
ឧទាហរណ៍ ជំងឺផ្តាសាយ ជំងឺកញ្រ្ជិល ជំងឺរបេង ជំងឺគ្រុនពោះវៀន ផ្តាសាយបក្សី រលាកថ្លើម រាកមួល ស្រែង ជំងឺអេដស៍ ……..។

នៅពេលមូសដែកគោលញីដែលមានផ្ទុកស្ប៉របស់ប្លាស្មូដ្យូមខាំមនុស្សណាម្នាក់វាចម្លងស្ប៉របស់ប្លាស្មូដ្យូមទៅឱ្យមនុស្សនោះ។ ស្ប៉ធ្វើដំណើរតាមចរន្តឈាមទៅកាន់ថ្លើមជនរងគ្រោះ ក្នុងកោសិកាថ្លើមស្ប៉បន្តពូជដោយធ្វើចំណែកបានស្ប៉ជាច្រើន។ បន្ទាប់មកស្ប៉ផ្លាស់ទីឆ្លងចូលទៅក្នុងកោសិកាឈាមក្រហមហើយបន្តពូជនៅទីនោះ ដែលធ្វើឱ្យគោលិកាក្រហមផ្ទុះបែកក្នុងចន្លោះពេលពី 48 ទៅ 72 ម៉ោងយ៉ាងទៀតទាត់។ នៅពេលគោលិកាក្រហមផ្ទុះបែកវាបញ្ចេញជាតិពុលនិងមេរោគ ដែលនៅពេលនោះធ្វើឱ្យជនរងគ្រោះមានរោគសញ្ញាគ្រុនចាញ់ដូចជាឡើងកម្តៅគ្រុនរងា។ គោលិកាក្រហមផ្ទុះបញ្ចេញស្ប៉មកក្រៅហើយស្ប៉មួយចំនួនផ្លាស់ទីចូលទៅបំផ្លាញគោលិកាក្រហមថ្មីៗផ្សេងទៀត។ ចំណែកស្ប៉មួយចំនួនទៀតផ្តើម
វដ្តថ្មីក្នុងសារពាង្គកាយមូសដែកគោលញីផ្សេងទៀត ពេលដែលបានខាំអ្នកជំងឺគ្រុនចាញ់។ជំងឺគ្រុនចាញ់ជាជំងឺដ៏កាចសាហាវមួយដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ស្លាប់បាន។