នៅពេលប្រព័ន្ធសុំាទទួលស្គាល់អង់ទីសែន វាបង្កើតបានអង់ទីករ។
-អង់ទីករជាប្រូតេអ៊ីនដែលផលិតដោយឡាំផូស៊ីតមាននាទីប្រឆាំងនិងវាយប្រហារមេរោគ។

ប្រព័ន្ធសុំាផ្តល់ឱ្យយើងនូវភាពសុំា ដែលជាសមត្ថភាពរបស់សារពាង្គកាយប្រឆាំងទល់នឹងការបង្កជំងឺ តាមរយៈការផលិតអង់ទីករ ដើម្បីបង្អាក់សកម្មភាពសារធាតុចម្លែក ឬកោសិកាចម្លែក។

ណបសុំាចែកចេញជាបួនដំណាក់កាលគឺ៖
• ដំណាក់កាលទទួលស្គាល់
• ដំណាក់កាលប្រើប្រាស់
• ដំណាក់កាលបំផ្លាញ
• ភាពសុំា។
-ដំណាក់កាលនីមួយៗនៃតំណបសុំាមាន៖
• ដំណាក់កាលទទួលស្គាល់ៈ គោលិកាសព័ទ្ធជុំវិញភ្នាក់ងារបង្កជំងឺនិងឱ្យសញ្ញាទៅឡាំផូស៊ីត T។ ឡាំផូស៊ីត T ជាច្រើនត្រូវបានផលិត។ ឡាំផូស៊ីត T ជំនួយឱ្យសញ្ញាទៅឡាំផូស៊ីត B។
• ដំណាក់កាលប្រើប្រាស់ៈ ឡាំផូស៊ីត B ដុះដាលជាច្រើន។ ឡាំផូស៊ីតខ្លះក្លាយជាប្លាស្មូស៊ីត ខ្លះទៀតរក្សាឡាំផូស៊ីត B លំនឹក។
• ដំណាក់កាលបំផ្លាញៈ អង់ទីករធ្វើឲ្យអង់ទីសែនចុះខ្សោយត្រូវបានបំផ្លាញដោយឡាំផូស៊ីត T សម្លាប់ឬដោយផាកូស៊ីត។
• ភាពសុំាៈ ឡាំផូស៊ីត T លំនឹក និងឡាំផូស៊ីត B លំនឹកមានសកម្មភាពយ៉ាងរហ័ស នៅពេលដែលអង់ទីសែនប្រភេទដូចគ្នាចូលក្នុងសារពាង្គកាយលើកទី 2 ។

សារធាតុដែលចាប់ផ្តើមធ្វើឱ្យកើតមានតំណបសុំាជាអង់ទីសែន។
– អង់ទីសែនជាប្រូតេអ៊ីនឬសារធាតុគីមី ដែលមិនមែនជារបស់សារពាង្គកាយ។ វាស្ថិតនៅលើផ្ទៃខាងក្រៅរបស់វីរុស បាក់តេរី និងភ្នាក់ងារបង្កជំងឺផ្សេងៗទៀត។