វីរុសជាភាគល្អិតតូចបំផុត ដែលគេមិនអាចមើលឃើញវាដោយភ្នែកទទេឬដោយមីក្រូទស្សន៍ធម្មតាបានឡើយ។ វាមិនមែនជាកោសិកាព្រោះគ្មានធាតុកោសិកាសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតនិងការលូតលាស់ វាជាភ្នាក់បង្កជំងឺយ៉ាងសាហាវ។

សារពាង្គកាយតូចល្អិត ដែលបណ្តាលឱ្យមានជំងឺហៅថា ភ្នាក់ងារបង្ករោគ។ វាស្ថិតនៅគ្រប់ទីកន្លែងទាំងអស់ក្នុងបរិស្ថាន ។

ការសម្រាកនិងដេកដើម្បីសុខភាពគឺ សម្រាកជាដំណាក់កាលមួយនៃការបន្ធូរអារម្មណ៍។ ដេកជាការបន្ធូរអារម្មណ៍មួយយ៉ាងយូរ។ នៅពេលដេកយើងមិនបានដឹងថាមានអ្វីកើតឡើងនៅជុំវិញខ្លួនយើងទេ។ យុវវ័យត្រូវ-ដេករៀងរាល់យប់ប្រហែលពី 9-10ម៉ោង។ ការដេកលក់ផ្តល់ឱកាសឱ្យសរីរាង្គកាយទាំងឡាយសម្រាកនិងជួសជុលដោយខ្លួនឯង។

ដើម្បីផ្តល់សារធាតុចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់ដល់សារពាង្គ-កាយយើងត្រូវបរិភោគ
• គ្រាប់ធញ្ញជាតិផ្តល់នូវថាមពលជាតិសរសៃ(សែលុយឡូស)និងសារធាតុខនិជ។
• ផ្លែឈើនិងបន្លែផ្តល់ឱ្យយើងនូវវីតាមីននិងសារធាតុខនិជសម្រាប់ជួយសារពាង្គកាយប្រឆាំងទៅនឹងជំងឺផ្សេងៗ។
• សាច់គ្មានខ្លាញ់ សាច់មាន់និងត្រីផ្តល់នូវប្រតេអ៊ី-នសម្រាប់ការលូតលាស់និងជួសជុលកោសិកា។
• ទឹកដោះគោផ្តល់នូវវីតាមីន កាល់ស្យូម(Ca)និងសារធាតុខនិជផ្សេងៗទៀត។
• ខ្លាញ់ ស្ករ អំបិលត្រូវប្រើក្នុងបរិមាណតិចតួចនៅក្នុងរបបអាហារ។

វីរុសហ៊ីវ (HIV )វាយប្រហាប្រព័ន្ធសុំាដូចជាវីរុសជ្រៀតចូលក្នុងណ្វៃយ៉ូនៃឡាំផូស៊ីត T ដែលជាឡាំផូស៊ីតមួយប្រភេទភ្ញោចឡាំផូស៊ីត Bឱ្យផលិតអង់ទីករ។ បន្ទាប់មកឡាំផូស៊ីតត្រូវបំផ្លាញហើយវីរុសបង្កើនចំនួនយ៉ាងច្រើនទៅបំផ្លាញ Tឡាំងផូស៊ីតផ្សេងៗទៀត។ នៅពេលឡាំផូ-ស៊ីតត្រូវបំផ្លាញអស់ឬមានចំនួនមិនគ្រប់គ្រាន់ ប្រព័ន្ធសុំារបស់សារពាង្គកាយមិនអាចការពារទៅនឹងការបង្កជំងឺផ្សេងៗបានប្រព័ន្ធភាពសុំាត្រូវចុះខ្សោយ។