វដ្តជីវិតរុក្ខជាតិមានពីរដំណាក់កាលគឺ៖
• ដំណាក់កាលស្ប៉រ៉ូភីត រុក្ខជាតិផលិតស្ប៉ ជាកោសិកាតូចៗដែលអាចលូតលាស់ជាសារពាង្គកាយថ្មី។
• ដំណាក់កាលកាម៉ែតូភីត រុក្ខជាតិផលិតកោសិកាភេទពីរបែបគឺកាម៉ែតឈ្មោលនិងកាម៉ែតញី។ កាម៉ែតទាំងពីរភ្ជាប់គ្នាបង្កើតបានជាស៊ីកូត បន្ទាប់មកលូតលាស់ជាស្ប៉រ៉ូភីត។ ស្ប៉រ៉ូភីតផលិតស្ប៉ដែលលូតលាស់ក្នុងកាម៉ែតូភីត។ ក្រោយមក កាម៉ែតូភីតផលិតកាម៉ែតញី និងកាម៉ែតឈ្មោល ហើយវដ្តនេះផ្តើមសាជាថ្មី។

រុក្ខជាតិស្ទើរទាំងអស់ជាសារពាង្គកាយស្វ័យជីព ពហុ-កោសិកា(អឺការីយ៉ូត) ហើយគ្រប់កោសិការុក្ខជាតិព័ទ្ធជុំវិញដោយភ្នាសគ្រោងនិងឬភ្នាសសែលុយឡូស។

លីកែន គឺជាភាវៈរស់មួយបែបដែលកើតឡើងរវាងផ្សិតនិងសារាយឬបាក់តេរីស្វ័យជីពដែលរស់នៅរួមគ្នាក្នុងទំនាក់ទំនងជាសហប្រាណ។

ប្រយោជន៍របស់ផ្សិតទៅលើការលូតលាស់របស់រុក្ខជាតិមានដូចតទៅ៖ ផ្សិតខ្លះជួយរុក្ខជាតិឱ្យកាន់តែលូតលាស់និងមានសុខភាពល្អ កាលណាអ៊ីបរបស់ផ្សិតដុះលើឫសរបស់រុក្ខជាតិនោះ។ អ៊ីប ពង្រាយនៅក្រោមដីស្រូបទឹកនិងសារធាតុចិញ្ចឹមពីដីឱ្យទៅរុក្ខជាតិ។ ដោយសារមានទឹកនិងសារធាតុចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់ រុក្ខជាតិនេះលូតលាស់កាន់តែរហ័សជាងរុក្ខជាតិដែលគ្មានផ្សិតជាដៃគូ។ ផ្សិត ផ្ដល់អាហារលើសពីតម្រូវការដែលរុក្ខជាតិប្រើប្រាស់ហើយអាហារលើសនោះត្រូវបានស្តុកទុកក្នុងរុក្ខជាតិ។