ប្រូការីយ៉ូតដំបូងមានមានអង្កត់ផ្ចិតពីរ 1 – 2 មីក្រូម៉ែត្រ(μm)។ ចំណែកឯ ប្រូការីយ៉ូតបច្ចុប្បន្នមានមានអង្កត់ផ្ចិត1 – 15 មីក្រូម៉ែត្រ(μm)។

លក្ខណៈនិងនាទីរបស់ធាតុកោសិកានីមួយៗមាន
ដូចតទៅ៖
• ភ្នាសគ្រោង(ភ្នាសសែលុយឡូស) : ជា
ស្រទាប់រឹងនៃរូបធាតុគ្មានជីវិតដែលនៅព័ទ្ធ
ជុំវិញកោសិការុក្ខជាតិ។ កោសិកាសត្វគ្មាន
ភ្នាសគ្រោងនេះទេ។ ភ្នាសគ្រោងមាននាទីទ្រទ្រង់និងការពារកោសិកា។
• ភ្នាសស៊ីតូប្លាស : គ្រប់កោសិកាមាន
ភ្នាសស៊ីតូប្លាស។ ភ្នាសនេះស្ថិតនៅផ្នែកខាងក្នុងនៃភ្នាសគ្រោង។ វាមាននាទីត្រួតពិនិត្យការចូលទៅក្នុងកោសិកានិងការចេញពីកោសិការបស់សារធាតុមួយចំនួន។ សារធាតុចិញ្ចឹមនិង
អុកស៊ីសែនចូលទៅក្នុងកោសិកាបានដោយឆ្លងកាត់តាមភ្នាសស៊ីតូប្លាសនេះ។
• ស៊ីតូប្លាស : ជាសារធាតុខាប់អន្ធិលដែលស្ថិតនៅចន្លោះណ្វៃយ៉ូនិងភ្នាសស៊ីតូប្លាស សារធាតុនេះមានចលនាជានិច្ច។
• ណ្វៃយ៉ូ : ជាមជ្ឈមណ្ឌលត្រួតពិនិត្យរបស់
កោសិកា។ ក្រូម៉ាទីនដែលស្ថិតនៅក្នុងណ្វៃយ៉ូ ផ្ទុកសម្ភារៈតំណពូជសម្រាប់ដឹកនាំគ្រប់សកម្មភាពរបស់កោសិកា។
• មីតូកុងឌ្រី : ជាមជ្ឈមណ្ឌលផលិតថាមពលរបស់កោសិកា។ ក្នុងមីតូកុងឌ្រី អាហារងាយមានស្ករជាដើមត្រូវបានបំបែកជាទឹកនិងឧស្ម័នកាបូនិច ដោយបញ្ចេញថាមពលយ៉ាងច្រើន។ កោសិកាប្រើប្រាស់ថាមពលនេះដើម្បីដឹកនាំសកម្មភាពផ្សេងៗក្នុងកោសិកា។
• ក្លរ៉ូប្លាស : មានតែនៅក្នុងកោសិការុក្ខជាតិ។ ជាតិពណ៌បៃតងនៅក្នុងក្លរ៉ូប្លាសគឺ
ក្លរ៉ូភីលដែលមាននាទីចាប់យកពន្លឺព្រះអាទិត្យ ហើយប្រើប្រាស់ថាមពលនេះ ដើម្បីផលិតអាហារសម្រាប់កោសិកា។
• វ៉ាគុយអូល : កោសិការុក្ខជាតិភាគច្រើនមាន
វ៉ាគុយអូលធំ។ វាជាកន្លែងស្តុកអាហារនិង
រូបធាតុចាំបាច់ផ្សេងៗទៀតរបស់កោសិកា។
វាក៏ជាកន្លែងស្តុកកាកសំណល់មេតាបូលីសផង
ដែរ។