អរម៉ូនករទីសូល មានតួនាទីដូចជា៖
• ជួយជម្រុញអ៊ីដ្រូលីសប្រូតេអ៊ីនសាច់ដុំឱ្យទៅជាអាស៊ីតអាមីនេដែលចូលទៅក្នុងឈាម។ វាក៏មានសកម្មភាពបំប្លែងអាស៊ីតអាមីនេក្នុងថ្លើមទៅជាគ្លុយកូស។
• ធ្វើមេតាបូលីសអាស៊ីតខ្លាញ់ច្រើនជាងគ្លុយស៊ីត។
• បង្កើនកម្រិតគ្លុយកូសក្នុងឈាម។

ក្រពេញខួរលើ តម្រងនោមបញ្ចេញអរម៉ូនដូចជា៖
• អរម៉ូនអេពីណេព្រីន(ឬអាដ្រេណាលីន) : បង្កើនអត្រាចង្វាក់បេះដូង កំណើនកំហាប់គ្លុយ-កូស និងអត្រាកំណកឈាមក្នុងសរសៃឈាម។ វាក៏បណ្ដាលឱ្យរន្ធប្រស្រីភ្នែករីកធំនិងបង្រួមសរសៃឈាមក្រោមស្បែកដែលធ្វើឱ្យស្បែកឡើងស្លាំងនិងបណ្ដាលឱ្យញ័រ។ អរម៉ូននេះក៏ធ្វើឱ្យមានកំណើនសម្ពាធឈាម។
• អរម៉ូនណូអេពីណេព្រីន : សំយោគចេញពីតួ-កោសិកានៃណឺរ៉ូនហើយវាសកម្មក្នុងការដឹកនាំអាំងភ្លុចទៅកោសិកាក្បែរៗវា។ អរម៉ូននេះមានឥទ្ធិពលទៅលើការកន្ត្រាក់រួមតូចនៃសរសៃវ៉ែនដែរ។

អរម៉ូនប៉ារ៉ាទីរ៉ូអ៊ីត(PTH)មាននាទីដូចតទៅ៖
• បញ្ចេញPO42-(នៅពេលដែល Ca2+ ភ្ជាប់ក្នុងឆ្អឹងមានតិច ស្ថិតក្រោមទម្រង់ជាផូស្វាតទ្រីកាល់ស៊ិច)។
• សម្រូប Ca2+ ឡើងវិញ(បង្កើនអត្រាកាល់ស្យូមឡើងវិញ)។
• បញ្ចេញអង់ស៊ីមដែលធ្វើឱ្យជីវជាតិ D សកម្ម ដើម្បីបង្កើនការស្រូបយក Ca2+ របស់ពោះវៀនតូច។

សារធាតុកាល់ស្យូមនិងផូស្វាតមានសារៈសំខាន់ដូចតទៅ៖
• សារធាតុកាល់ស្យូម : ចាំបាច់សម្រាប់ការលូតលាស់ត្រឹមត្រូវ សុខភាពឆ្អឹងនិងធ្មេញ កំណកឈាម លំនាំប្រសាទ បេះដូងនិងការកន្ត្រាក់នៃសាច់ដុំ។
• សារធាតុផូស្វាត : មាននៅក្នុងឆ្អឹងនិងជាសមាសភាពសំខាន់ៗជាច្រើននៃសារពាង្គកាយ រួមបញ្ចូលទាំង ATP ADN និង ARN ផងដែរ។