ក្នុងករណីសមាជិកណាមួយមិនគោរពតាមសេចក្ដីសម្រេចរបស់ក្រុមប្រឹក្សានេះ គេនឹងមានវិធានការពីរយ៉ាងគឺ៖
• ដាក់ទណ្ឌកម្មដោយមិនប្រើកម្លាំង: ធ្វើការពិភាក្សាតាមផ្លូវទូត ដាក់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច ផ្ដាច់ទំនាក់ទំនង សេដ្ឋកិច្ចអន្តរជាតិ បិទផ្លូវគោក ផ្លូវអាកាស នាំឱ្យប្រទេសនោះមានវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច វិបត្តិសង្គ
• ដាក់ទណ្ឌកម្មដោយប្រើកម្លាំង : បញ្ជូនទ័ពមួកខៀវទៅហ៊ុមព័ទ្ធ បញ្ជូននាវាចម្បាំងទៅក្នុងដែនទឹកដីឬ បើកការប្រហារតាមផ្លូវអាកាស ដើម្បីគាបសង្កត់ប្រទេសនោះ ឱ្យទួទលយកលក្ខខណ្ឌរបស់ក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខ។

ចំណែកសមាជិកធម្មតាមានប្រទេស ១០ដូចជា៖ អាល់ហ្សេរី អាហ្សង់ទីន ប្រេស៊ីល សាធារណរដ្ឋសហព័ន្ធអាល្លឺម៉ង់ អ៊ីតាលី ជប៉ុន នេប៉ាល់ សេណេហ្គាល់ យូហ្គោស្លាវី និងស៊ីមបាវ៉េ។

គោលការណ៍នៅក្នុងមាត្រាទី២មានន័យ
ដូចជា៖
• សមាជិកទាំងអស់ត្រូវបំពេញកាតព្វកិច្ចដោយជឿជាក់លើធម្មនុញ្ញនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ
• សមាជិកទាំងអស់ត្រូវដោះស្រាយរាល់ជម្លោះអន្តរជាតិដោយមធ្យោបាយសន្តិភាពនៅក្នុងលក្ខខណ្ឌមិនធ្វើឱ្យខូចខាតដល់ សន្តិភាព សន្តិសុខ និងយុត្តិធម៌
• ត្រូវអត់ធ្មត់រាល់អំពើគំរាមកំហែង និងការប្រើកម្លាំងប្រឆាំងនិងប្រទេសណាមួយនៅក្នុងទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិរបស់ខ្លួន។
• ធម្មនុញ្ញមិនអនុញ្ញាតឱ្យអង្គការសហប្រជាជាតិធ្វើអន្តរាគមន៍ក្នុងកិច្ចការផ្ទៃក្នុងរបស់ប្រទេសណាមួយឡើយ។