នៅតាមបណ្តោយទ្រនុងកណ្តាលមហាសមុទ្រនេះរូបធាតុ
រលាយនៅជម្រៅពី៣ទៅ៤គម ខាងក្រោមផ្ទៃផែនដី ផ្ទុះឡើង
បានរុញច្រានសិលាចាស់ៗឲ្យមានចលនាញែកចេញ ពេលសិលា
ថ្មីកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់មកបំពេញស្នាមប្រេះនៅតាមទ្រនុង
បណ្តោយបាតសមុទ្រ។

នៅលើផែនដីមានទ្វីបចំនួន៧គឺទ្វីបអាស៊ីធំជាងគេ
ទ្វីបអាព្រិច ទ្វីបអាមេរិកខាងជើង-ត្បូង ទ្វីបអង់តាក់ទិច
ទ្វីបអ៊ឺរ៉ុប និងទ្វីបអូស្ត្រលីតូចជាងគេ។

ដើម្បីការពារប្រភពទឹកកុំឲ្យទទួលរងការបំពុល យើងទាំង
អស់គ្នាត្រូវចូលរួមដូចជា៖
-មិនសង់បង្គន់ក្បែរប្រភពទឹកនិងលើប្រភពទឹក
-មិនសង់ប្រព័ន្ធបង្ហូរទឹកសំអុយចូលទៅក្នុងប្រភពទឹក
-មិនចោលសំរាមផ្សេងៗចូលក្នុងប្រភពទឹក ជាពិសេស
សំបកដប និងកំប៉ុងថ្នាំពុលគីមីសំរាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងវិស័យ
កសិកម្ម។
-មិនដាក់សម្រះក្នុងប្រភពទឹក ដើម្បីនេសាទត្រីឡើយ
-មិនប្រើប្រាស់ថ្នាំពុលគីមីក្នុងវិស័យកសិកម្ម
-មិននេសាទត្រីហួសកម្រិត ព្រោះត្រីក៏ជួយធ្វើឲ្យទឹកថ្លាផង
ដែរ
-ត្រូវធ្វើរបងព័ទ្ធជុំវិញប្រភពទឹកដែលប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ
-ត្រូវចិញ្ចឹម និងទុកដាក់សត្វឲ្យឆ្ងាយពីប្រភពទឹក
-ត្រូវរក្សាទុករុក្ខជាតិឲ្យដុះនៅតាមមាត់ទន្លេ ព្រោះវាអាច
ជួយការពារការហូរច្រោះ និងកាកសំណល់ផ្សេងៗចូលទៅ
ក្នុងប្រភពទឹក។
-ត្រូវចូលរួមសម្អាតបរិវេណជុំវិញប្រភពទឹកឲ្យមានអនាម័យ
ល្អ។

ដើម្បីគ្រប់គ្រងទឹកឲ្យបានល្អគេត្រូវសិក្សាអំពីសារធាតុពុលមានដូចជា៖
-មីក្រុបបង្ករោគ៖ ទឹកប្រើប្រាស់ត្រូវពិនិត្យពីកូលីបាស៊ី
(ប្រភេទបាក់តេរី)ជាមុន ព្រោះវាភ្នាក់ងារចម្លងមេរោគ។
-ការរក្សាបរិមាណអុកស៊ីសែននៅក្នុងទឹក៖បរិមាណអុកស៊ី
សែននៅក្នុងទឹកគឺជាសន្ទស្សន៍ បង្ហាញពីគុណភាពទឹក និង
ប្រភេទនៃជីវិតដែលជាមជ្ឈដ្ឋានទឹកអាចទ្រទ្រង់បាន។
-កម្ទេចកំណដី៖គឺជាមូលហេតុនៃការបំពុលទឹកភាគច្រើន
-សំណល់រាវផ្សេងៗ៖ត្រូវគ្រប់គ្រងប្រភពនៃការបំពុលឲ្យ
បានត្រឹមត្រូវ។