• ពណ៌នាអំពីអរម៉ូនអាំងស៊ុយលីន៖ អរម៉ូនអាំងស៊ុយលីនរបស់ថនិកសត្វ ជាប្រូតេអ៊ីនដែលបង្កឡើងដោយអាស៊ីតអាមីនេចំនួន 51 ។ ប្រូតេអ៊ីននេះបង្កឡើងពីច្រវាក់ 2 ខ្សែ(ច្រវាក់αនិងច្រវាក់β)។ អរម៉ូនអាំងស៊ុយលីនរបស់ថនិកសត្វ មានតំណលំដាប់អាស៊ីតអាមីនេដូចគ្នា។ ក្នុងចំណោមអាស៊ីតអាមីនេចំនួន 51 មានតែ3(អាស៊ីតអាមីនេទី8 9និងទី10 )ប៉ុណ្ណោះដែលប្រែប្រួល។ ភាពខុសគ្នានៃអាំស៊ុយលីន បណ្ដាលមកពីការវិវត្តរបស់ម៉ូលេគុល។ ការវិវត្តរបស់ម៉ូលេគុល បណ្ដាលមកពីបម្រែបម្រួល(មុយតាស្យុង)នៃកូដុងក្នុងម៉ូលេគុល ADN ដែលមាននាទីសំយោគអាំងស៊ុយលីន។

ភស្តុតាងដែលបញ្ជាក់ថាភាវៈរស់ឆ្លងកាត់ការវិវត្តរយៈពេលយូរមានដូចជា៖
• ផូស៊ីល : បង្ហាញថាភាវៈរស់សម័យមុនមានលក្ខណៈខុសគ្នាអំពីភាវៈរស់សម័យសព្វថ្ងៃ។
• ការលូតលាស់អំប្រ៊ីយ៉ុង : ដំណាក់ដំបូងនៃការលូតលាស់អំប្រ៊ីយ៉ុងក្នុងថ្នាក់ទាំងប្រាំ របស់សត្វឆ្អឹងកងឃើញមានភាពដូចគ្នា(មានកន្ទុយពង្រាងអវៈយវៈនិងរង្វះស្រកី)។ ភាពដូចគ្នានៃអំប្រ៊ីយ៉ុងសត្វឆ្អឹងកងបង្ហាញថា ប្រភេទផ្សេងៗនៃសត្វឆ្អឹងកងវិវត្តចេញពីបុព្វតែមួយដូចគ្នា។
• កាយវិភាគប្រៀបធៀប : ភាវៈរស់ទាំងអស់បង្កឡើងពីកោសិកា។ នេះបង្ហាញថា ភាវៈរស់ទាំងអស់ មានដើមកំណើតពីបុព្វរួមតែមួយ។ សត្វឆ្អឹងកងមានរូបផ្គុំដូចគ្នា ឆ្អឹងខ្នង លលាដ៏ក្បាល
ខួរក្បាល ខួរឆ្អឹងខ្នង និងអវៈយវៈ។ ប្រព័ន្ធប្រសាទសត្វឆ្អឹងកងមានប្រភពដូចគ្នាក្នុងដំណាក់អំប្រ៊ីយ៉ុង។

• ការផ្លាស់ប្ដូរលក្ខខណ្ឌមជ្ឈដ្ឋាន នាំឱ្យភាវៈរស់មិនអាចបន្ស៊ាំនឹងមជ្ឈដ្ឋានថ្មី។ ឧទាហរណ៍ នៅតំបន់ឧស្សាហកម្ម ដើមឈើគ្របដណ្ដប់ដោយធ្យូងពណ៌ខ្មៅ។ ច្រើនឆ្នាំកន្លងមក គេសង្កេតឃើញ 70% នៃមេអំបៅមានពណ៌ស្រអាប់។ មេអំបៅពណ៌ស្រអាប់ប្រព្រឹត្តទៅក្រោមអំពើនៃជម្រើសធម្មជាតិ។ តំបន់គ្មានឧស្សាហកម្មមេអំបៅមិនមានពណ៌ស្រអាប់ទេ។

ដាវីនបែងចែកការប្រជែងជា 3 បែបគឺ៖
• ការប្រជែងរវាងភាវៈរស់ក្នុងប្រភេទខុសគ្នា។
ឧទាហរណ៍ : រុក្ខជាតិដាំត្រូវដុះប្រជែងជាមួយស្មៅព្រៃនិងសត្វល្អិតចង្រៃ។ សត្វល្អិតចង្រៃត្រូវវិនាសដោយសត្វ កង្កែប ពស់ បក្សី…។
• ការប្រជែងរវាងភាវៈរស់ក្នុងប្រភេទតែមួយ។ ឧទាហរណ៍ : បក្សីឈ្មោលធ្វើការប្រយុទ្វដើម្បីបានបន្តពូជជាមួយសត្វបក្សីញី។ សត្វតោមួយហ្វូងប្រយុទ្ធដើម្បីអាហារ។
• ការប្រយុទ្ធនឹងលក្ខខណ្ឌមិនប្រកបនៃមជ្ឈដ្ឋានរស់នៅ។ ឧទាហរណ៍ : នៅតំបន់អាក់ទិចខាងជើង ទោះជាសីតុណ្ហភាព -80OC ក៏នៅមានប្រភេទសត្វនិងរុក្ខជាតិមួយចំនួនរស់នៅដែរ។ ភាវៈរស់ទាំងនោះមានលក្ខណៈបន្ស៊ាំកម្រិតខ្ពស់ទៅនឹងលក្ខខណ្ឌជីវិត។

• បានជាភាវៈរស់ខ្លះបង្កើតកូនចៅច្រើនហួសប្រមាណពីព្រោះ កូនរបស់វាមិនអាចរស់ទាំងអស់បានទេ។ បើសិនជាភាវៈរស់បង្កើតកូនចៅតិច វាប្រឈមមុខនឹងការដាច់ពូជរបស់វា ។ ឧទាហរណ៍ ដំរីញី1ក្បាលអាចមានកូនម្ដងប្រើរយៈពេលប្រហែល 16 ឆ្នាំឯណោះ។ ចំណែកឯត្រីសូមុងញី 1 មានពងប្រហែល 28 លានស៊ុតក្នុងមួយជីវិត។