• សារធាតុវិទ្យុសកម្ម គឺជាសារធាតុគ្មានស្ថេរភាពដែលអាចបំបែក ហើយប្លែងជាសារធាតុមួយផ្សេងទៀត។ ឧទាហរណ៍ រ៉ាដ្យូម (Ra) ជាសារធាតុវិទ្យុសកម្មដែលបំបែក ហើយប្លែងជាសំណ(Pb)។

ផូស៊ីលកើតឡើងមាន ៣ របៀបដូចជា៖
• ដំណើរក្លាយជាថ្ម : សំណល់ភាវៈរស់ខ្លះដែល-កប់ជាប់ក្នុងកម្ទេចកំណប្លែងទៅជាថ្ម។
• ពុម្ពក្រៅនិងពុម្ពក្នុង : ពុម្ពក្រៅ គឺនៅពេលដែលសារពាង្គកាយកប់ក្នុងកម្ទេចកំណត្រូវរលាយបន្តិចម្ដងៗហើយបន្សល់នូវពុម្ពទទេមានទម្រង់ដូចសារពាង្គកាយ។ ពុម្ពក្នុង គឺពេលទឹកហូរនាំកម្ទេចកំណមកបំពេញពុម្ពទទេនោះបង្កើតបានជាពុម្ពក្នុងដែលប្លែងជា សិលាមានទ្រង់ទ្រាយដូចសារពាង្គកាយ។
• ការរក្សាទុកសារពាង្គកាយទាំងមូល : ផូស៊ីលក៏អាចជាសារពាង្គកាយទាំងមូលកប់ក្នុងជ័ររុក្ខជាតិឬក្នុងទឹកកក។

ក្នុងរបាំងទាំងនេះ គេឃើញមានចលនការដូចជា៖
• ការបន្តពូជមិនអាចប្រព្រឹត្តទៅបាន ដោយឯកត្តៈមានរូបរាងនិងទំហំប្រដាប់បន្តពូជខុសគ្នា។
• ប្រភេទខ្លះស្រដៀងគ្នា ហើយរស់នៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានតែមួយ តែវាធ្វើការបន្តពូជនៅរដូវនិងខែខុសគ្នា។
• ការទាក់ទាញរវាងសត្វញីឈ្មោល ដើម្បីធ្វើការបន្តពូជមានរបៀបខុសគ្នា។ សត្វញីខ្លះបញ្ចេញសារធាតុគីមី ដើម្បីទាក់ទាញសត្វឈ្មោលក្នុងប្រភេទតែមួយ។
• កាម៉ែតញីឈ្មោលក្នុងប្រភេទខុសគ្នាមិនអាចរលាយចូលគ្នាបាន។

• របាំងភូមិសាស្ត្រ កើតឡើងកាលណាពពួកផ្សេងៗត្រូវបែកចេញពីគ្នាដោយសាភ្នំ ភ្នំទឹកក ដៃសមុទ្រ…។ ពពួកនីមួយៗបានបន្ស៊ាំទៅនឹងមជ្ឈដ្ឋានរៀងៗខ្លួន។ ឆ្លងកាត់ពេលវេលាដ៏យូរមក ពពួកមានលក្ខណៈកាន់តែខុសគ្នាច្រើន។ ដូច្នេះ សារពាង្គកាយក្នុងពពួកទាំងនោះមិនអាចធ្វើការបន្តពូជាមួយគ្នាបាន ហើយវាក៏ក្លាយជាប្រភេទថ្មីផ្សេងពីគ្នា។

ការកំណត់ប្រវត្តិនៃការវិវត្តភាវៈរស់ជា២បែបគឺ៖
• ការកំណត់រកតំណលំដាប់នុយក្លេអូទីតក្នុងសែន(អង្កត់មួយនៃម៉ូលេគុល ADN)។
• ការកំណត់រកតំណលំដាប់អាស៊ីតអាមីនេក្នុងម៉ូលេគុលប្រូតេអ៊ីន។