ថ្លើមបំបែកគ្រឿងស្រវឹង 90% ឯចំនួននៅសល់តិចតួចត្រូវបានបញ្ចេញចោលតាមទឹកនោម ញើស និងដំណកដង្ហើម ។ ថ្លើមអាចបំបែកសារធាតុពុលប្រហែល
3/4 នៃកម្រិតស្តង់ដាក្នុង១ម៉ោង។

អាល់កុល និងស្រាខុសគ្នាដោយអាល់សុទ្ធគ្មានពណ៌និងគ្មានរសជាតិទេ។​
ចំណែកស្រាមានពណ៌និងរសជាតិផ្សេងៗគ្នា ដោយសារធាតុផ្សំដទែទៀតដែលគេបន្ថែម។

វិធីទប់ទល់នឹងចំណង់ខ្លាំងនៃការជក់បារីមាន៖
• ក្រេបទឹកបន្តិចម្ដងៗឱ្យអស់១ឬ២កែវ
• ដកដង្ហើមវែងៗបាន៣ទៅ៤ដង
• ធ្វើការងារបន្លប់ការចង់ជក់បារី ដើរជុំវិញផ្ទះ ទំពារស្ករកៅស៊ូ ធ្វើពលកម្មស្រាលៗ អានសៀវភៅ ជជែកលេងជាមួយអ្នកមិនជក់…។
• ហាត់ប្រាណឬលេងកីឡា
• ចំពោះអ្នកជឿសាសនា អាចអង្គុយសមាធិ ភាវនាធម៌។

វិធីសាស្ត្រផ្ដាច់បារីមានដូចតទៅ៖
• បោះបារីនិងចានគោះក្រញមបារីចោល
• នៅឆ្ងាយពីអ្នកជក់បារី ព្រោះការឃើញគេជក់បារីនាំឱ្យមានចំណង់ជក់
• កុំផឹកគ្រឿងស្រវឹង ឬកាផែក្នុងដំណាក់កាលដំបូងនៃការឈប់ជក់បារី។ គួរបរិភោគបន្លែនិងផ្លែឈើឱ្យបានច្រើន។
• ទទួលទានដំណេកឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់ និងហាត់-ប្រាណទៀងទាត់ដើម្បីឲ្យអារម្មណ៍ល្អ
• សុំការគាំទ្រពីក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្កិ។

ដើម្បីបង្ការការជក់បារីរដ្ឋាភិបាលត្រូវមានសកម្មភាពដូចជា ៖
• ដំឡើងជាបន្តបន្ទាប់នូវអត្រាពន្ធដាររបស់ថ្នាំ-
ជក់។
• ភ្ជាប់បម្រាបប៉ះពាល់សុខភាពលើកញ្ចប់បារីនិងជាមួយការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ដោយធ្វើបែបនេះរហូតមានច្បាប់បញ្ឈប់ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មបារីជាស្ថាពរ។
• ពង្រីកចំណេះដឹងអំពីថ្នាំជក់តាមរយៈសកម្មភាពអប់រំសុខភាព បណ្ដាញពត៌មាន និងតាមសៀវភៅសិក្សា។
• ហាមឃាត់ការឃោសនាលក់បារីតាមគ្រប់រូបភាពនិងមធ្យោបាយផ្សេងៗ ។
• បង្កើតច្បាប់ហាមជក់បារីនៅតាមមន្ទីពេទ្យ ភោជនីដ្ឋាន គ្រឹះស្ថានសិក្សា កន្លែងធ្វើការ កន្លែងសារធារណៈផ្សេងៗ…។
• បង្កើតច្បាប់ហាមឃាត់លក់បារីឱ្យក្មេងៗ។