សារធាតុពុលដែលបញ្ជូនតាមរយៈខ្សែអាហារមានដូចជា៖ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតចង្រៃបណ្ដាលឱ្យដី-ពុល បន្ទាប់មកទឹកភ្លៀងហូរនាំដីពុលទៅក្នុងទឹក។ សារធាតុពុលចូលទៅក្នុងរុក្ខជាតិទឹកផ្សេងៗ បន្ទាប់មកត្រីតូចៗស៊ីរុក្ខជាតិនោះ។ ត្រីធំៗ ស៊ីត្រីតូចៗបន្ត ហើយពពួកបក្សីចាប់យកត្រីធំៗស៊ីបន្តទៀត។ ដូចនេះ រុក្ខជាតិទឹកដែលមានផ្ទុកសារធាតុពុល បានបញ្ជូនបរិមាណសារធាតុពុលទាំងនេះដល់អ្នកស៊ីបន្តបន្ទាប់តាមរយៈខ្សែអាហារ។

ប្រភពនៃការបំពុលទឹកមានដូចជា៖
• សំណល់ឧស្សាហកម្ម
• ទឹកលូសំអុយ
• សំណល់គីមីនិងសារធាតុចិញ្ចឹមបានមកពីលំហូរកសិកម្ម
• ការធ្លាយកំពប់ប្រេងកើតមានឡើងដោយសារនាវាដឹកប្រេងធំៗនៅក្នុងសមុទ្រ។

វិធានការដើម្បីទប់ស្កាត់កង្វក់ខ្យល់មានដូចខាង-ក្រោម៖
• ប្រើប្រាស់តែប្រេងឥន្ធនៈគ្មានសំណ។
• ប្រើប្រាស់ផលិតផលប្រេងកាតដែលមានជាតិ-ស្ពាន់ធ័រទាប។
• ដាំដើមឈើតាមបណ្ដោយផ្លូវ ព្រោះវាអាចស្រូបយកធូលី កាបូនម៉ូណូអុកស៊ីត និងកាត់បន្ថយ-សូរស័ព្ទ។
• ត្រូវដាក់តំបន់ឧស្សាហកម្មនិងទីកន្លែងចាក់សំរាមនៅឆ្ងាយពីទីក្រុង។ គួរធ្វើតំបន់ឧស្សាហកម្មនិង
ទីកន្លែងចាក់សំរាមនៅក្រោមចរន្តខ្យល់។
• សាងសង់ផ្លូវធំៗជាមួយអាគារទាបៗ ព្រោះផ្លូវ-
តូចៗដែលមានអាគារខ្ពស់ៗនៅសងខាងផ្លូវអាចឱ្យមានការប្រមូលផ្ដុំសារធាតុពុលកម្រិតខ្ពស់។
ប្រើប្រាស់ឧបករណ៍បំប្លែងកាតាលីកម្មដើម្បីជួយដល់ការត្រួតពិនិត្យការបញ្ចេញសំណល់ឧស្ម័ន
កាបូនម៉ូណូអុកស៊ីត និងអ៊ីដ្រូកាបួ។