ម៉ូលេគុលធំៗដូចជា អាមីដុង ប្រូតេអ៊ីន និងខ្លាញ់ត្រូវបានបំបែកយ៉ាងពេញលេញក្នុងពោះវៀនតូច៖
• អាមីដុង បំបែកជាស្ករងាយ
• ប្រូតេអ៊ីន បំបែកជាអាស៊ីតអាមីនេ
• ខ្លាញ់ បំបែកជាអាស៊ីតខ្លាញ់និងគ្លីសេរ៉ុល។

អាហារអាចធ្លាក់ទៅក្នុងក្រពះ ដោយសារសាច់ដុំ
បំពង់អាហារកន្ត្រាក់ហើយរលាជាញឹកញាប់បង្កើតបានជាកម្លាំងមួយគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់រុញអាហារឲ្យឱ្យធ្លាក់ទៅក្នុង
ក្រពះ។

ការរំលាយអាហារចាប់ផ្ដើមនៅក្នុងមាត់ គឺធ្មេញមុខខាំផ្ដាច់អាហាររឹង ។ ចង្កូមហែកច្រៀកអាហារ ថ្គាមកិនលំអិ-ត។ សកម្មភាពទាំងនេះជួយឲ្យការរំលាយអាហារបានលឿននិងងាយស្រួល។

អង់ស៊ីមរំលាយអាហារជាសារធាតុគីមីពិសេសដែល
ផលិតដោយប្រដាប់រំលាយអាហារ ដើម្បីជួយក្នុងដំណើរការ ការរំលាយអាហារ។ វាមាននាទីជួយជំរុញល្បឿនប្រតិកម្មគីមីនៃដំណើរការបំបែកអាហារខុសៗគ្នាឱ្យទៅជាម៉ូលេគុលតូចៗងាយជា្របតាមភ្នាសពោះវៀនក្នុងរយៈពេលរំលាយអាហារ។

ដំបូងដុំអាហារត្រូវបានកាត់ជាកំណាត់ៗ បន្ទាប់មកបំបែកជាភាគល្អិតៗ ដោយពុំមានការផ្លាស់ប្ដូរធាតុគីមីរបស់វាឡើយ ។ ដំណើរនេះហៅថា ការរំលាយអាហារតាមបែបមេកានិច ដែលធ្វើឡើងដោយធ្មេញនិងសាច់ដុំក្រពះ។
-ម៉ូលេគុលធំៗនៅក្នុងដុំអាហារត្រូវបានបំបែកជាម៉ូលេគុលតូចៗ ហើយងាយដោយការចូលរួមពីសារធាតុគីមី ។ ដំណើរនេះហៅថា ការរំលាយអាហារតាមបែបគីមី។ការរំលាយអាហារតាមបែបមេកានិចសម្រួលដល់ការរំលាយអាហារបែបគីមីឱ្យប្រព្រឹត្តទៅលឿន។