ពូកស្បែកខ្មៅត្រូវគេរើសអើងដូចជា
• ក្នុងវិស័យអប់រំគ្មានសិទ្ធិចូលរៀនជាមួយពួកស្បែកស
• មិនឱ្យចូលហូបអាហារនៅតាមទិប្រជុំជន
• មិនអាចធ្វិដំណើរតាមរថយន្តក្រុងជាមួយពួកស្បែក ស បានឡើយ។

វិសោធនកម្មទី១៣ ១៤ និង ១៥ គឺ
• វិសោធនកម្មទី១៣ ៖ រាល់ទាសករទាំងអស់មិនត្រូវធ្វើទារុណកម្ម ហើយត្រូវលុបបំបាត់ឱ្យអស់លើទឹកដីនៃរដ្ឋនីមួយៗ(ឱ្យសច្ចាប័នថ្ងៃទី៦ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៨៦៥)
• វិសោធនកម្មទី១៤ ៖ មនុស្សទាំងអស់ដែលមានកំណើតលើសហរដ្ឋអាមេរិកឬចូលសញ្ជាតិជាពលរដ្ឋអាមេរិក មិនត្រូវរំលោភសិទ្ធិដែលមានចែងក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញដូចជា សេរីភាពក្នុងការរស់នៅ ការបញ្ចេញយោបល់ និងខាងកម្មសិទ្ធិជាដើម(ឱ្យសច្ចាប័នថ្ងៃទី៩ ខែ កក្តដា ឆ្នាំ១៨៨៦)
• វិសោធនកម្មទី១៥ ៖ ប្រជាពលរដ្ឋនៃសហរដ្ឋអាមេរិកទាំងអស់ត្រូវមានសិទ្ធិបោះឆ្នោតដើម្បីជ្រើសរើសតំណាំងរបស់ខ្លួន ដោយមិនប្រកាន់ ពណ៌សម្បុរ ពូជសាសន៏ ឬ អតីតភាពរបស់គេឡើយ(ឱ្យសច្ចាប័នថ្ងៃទី៣ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ១៨៧០)។

ផលវិបាកនៃសង្គ្រាមបំបែករដ្ឋមាន៖
• បណ្តាលឱ្យមនុស្សស្លាប់៦សែននាក់
• បន្សល់ទុកនូវទីក្រុងខ្ទេចខ្ទាំ
• ចំការដំណាំធំៗត្រូវបានខូចខាត
• បំផ្លាញហេដ្ឋារចនាសម័្ពន្ធសង្គមទាំស្រុង
• ពួកម្ចាស់ចម្ការធំៗត្រូវិនាសទ្រព្យសម្បត្តិធ្លាក់ខ្លួនក្រីក្រ
• ទាសករស្បែកខ្មៅត្រូវគេដោះលែងឱ្យមានសេរីភាព។

រដ្ឋទាំង១១ដែលបំបែកចែញពីរដ្ឋសហព័ន្ធដឹកនាំដោយលោក ចេសផឺសុនដេវីត ។ មានប្រជាជនចំនួន៩.៥លាននាក់ក្នុងនោះមានស្បែកខ្មៅរហូតដល់៥លាននាក់។

ក្នុងឆ្នាំ១៨៥០នៅរដ្ឋប៉ែកខាងជើងមានចលនាប្រឆាំងមិនឱ្យមានរបបទាសភាពនៅប៉ែកខាងត្បូង ប៉ុន្តែរដ្ឋប៉ែកខាងត្បូងមិនព្រមធ្វើតាមសំណើរពួកខាងជើងដោយខ្លាចបាត់បង់ផលប្រយោជន៏ ពីព្រោះមុខរបរគេពឹងដាច់ខាត់លើពួកស្បែកខ្មៅ។