ប្រភេទមនស្សដែលចាត់ទុកថាជាក្រុមទន់ខ្សោយគឺស្រ្តីមេម៉ាយនិងជនពិការ ព្រោះ ៖
– ពួកគាត់មានលទ្ធភាពតិចតួចក្នុងការចូលរួមក្នុងវិស័យកសិកម្ម ឩស្សាហកម្ម និងសេវាកម្ម
– មានកម្លាំងទន់ខ្សោយ និងសមត្ថភាពរបស់ពួកគាត់មានកម្រិតក្នុងការធ្វើការងារ
– កាយសម្បទាមិនបានបំពេញនូវតម្រូវការការងារ

ចំនួនប្រជាជនសកម្មនៅកម្ពុជាក្នុងឆ្នាំ ២០០៨ មានបុរស និងស្រ្តីដែលធ្វើការងារលើវិស័យការងារទាំងបីគឺ កសិកម្ម ឩស្សាហកម្ម និងសេវាកម្មមានដូចជា៖
– ចំពោះវិស័យកសិកម្ម ប្រជាជនដែលធ្វើការក្នុងវិស័យនេះភាពច្រើនជាស្រ្តី និងមាននិន្នាការថយចុះនៅឆ្នាំ ២០០៨
– ចំពោះវិស័យឩស្សាហកម្ម ប្រជាជនដែលធ្វើការក្នុងវិស័យនេះមានការកើន
– ឡើងគួរឲ្យកត់សម្គាល់គឺ ស្រ្តីមានចំនួនច្រើនជាងបុរស
– ចំពោះវិស័យសេវាកម្ម ប្រជាជនដែលធ្វើការក្នុងវិស័យនេះ ក៏មានចំនួនកើនឡើង ឯចំនួនស្រ្តីវិញថ្វីត្បិតមានចំនួនតិចជាងបុរសក៏ដោយ តែបើប្រៀបធៀបនឹងឆ្នាំ១៩៩៨ មានសន្ទះកើនឡើងខ្លាំងជាងបុរស។

លទ្ធភាពបង្កកំណើតរបស់ស្រី្តគឺជាកត្តាកំណត់នៃសន្ទស្សន៏ (IDH) ព្រោះ ប្រសិនបើជាប្រទេសមួយ មានសន្ទស្សន៏ការអភិវឌ្ឍន៏មនុស្សទាប ( បញ្ហាចូល រៀននៅមានកម្រិត អាហារូបត្ថម្ភមិនគ្រប់គ្រាន់ និងសុខភាពមិនបានប្រសើរ ) នោះលទ្ធភាពបង្កកំណើតរបស់ស្រី្តមានកម្រិតខ្ពស់ ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើប្រទេសមួយមានសន្ទស្សន៏អភិវឌ្ឍន៏កម្រិតខ្ពស់ ( អត្រាចូលរៀន ខ្ពស់ អាហារូបត្ថម្ភគ្រប់គ្រាន់ សុខភាពប្រជាជនល្អប្រសើរ និងមានអាយុវែង) នោះលទ្ធភាពបង្កកំណើតរបស់ស្រ្តីមានកម្រិតទាបវិញ។

ដើម្បីធ្វើឲ្យប្រជាជនចូលចិត្តទៅរស់នៅតំបន់ខ្ពង់រាប និងតំបន់ភ្នំគេត្រូវ ៖
– អភិវឌ្ឍន៏តំបន់ទាំងពីរឲ្យមានការរីកចម្រើន
– កសាងបណ្តាញទូរគមនាគមន៏ និងប្រព័ន្ធធារាសាស្រ្ត
– បង្កើតហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធសង្គម ដូចជា ផ្លូវថ្នល់ សាលារៀនវត្ត អារាម មន្ទីរពេទ្យ ផ្សារ ស្ពាន ..។ ល។
– បង្កើតឲ្យមានប្រព័ន្ធអគ្គីសនី
– ធានាការពារ និងរក្សាសន្តិសុខឲ្យមានសុវត្ថិភាព
– រៀបចំណ្តាញផ្គត់ផ្គង់ទឹកសម្រាប់ប្រើប្រាស់ និងធ្វើស្រែចំការ ឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ ។
– ផ្តល់ដីឲ្យប្រជាជនសម្រាប់ធ្វើស្រែ ចំការ និងរបរផ្សេងៗ
– លើកទឹកចិត្តដល់ប្រជាជនដែលបានទៅរស់នៅតំបន់ទាំងនោះ ។

ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នប្រទេសកម្ពុជាមានខេត្តចំនួន ២៤ និងរាជធានី១ ។ ខេត្តដែលមានក្រុងពីរគឺ ៖
• ខេត្តកំពង់ចាម មានក្រុងកំពង់ចាមនិងក្រុងសួង
• ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ មានក្រុង ប៉ោយប៉ែត និងក្រុងសិរីសោភ័ណ្ឌ
• ខេត្តស្វាយរៀង មានក្រុងស្វាយរៀង និងក្រុងបាវិត ។