សញ្ញាជាតិតាមមាត្រទី១៧ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យបានចែងថាសញ្ញាជាតិ មានប្រព័ន្ធស្រែនិងប្រឡាយទឹកជានិមិត្តរូបនៃកសិកម្មជឿន លឿនរោងចក្រនិមិត្តរូបនៃឧស្សាហកម្ម មានកម្រកួរស្រែរាងស្នែង ក្របីព័ទ្ធពីក្រៅហើយមានអក្សរ “កម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ” នៅពីក្រោម។

នៅឆ្នាំ១៩៧៦ បក្សកុំមុយនីសកម្ពុជាបានបែងចែកតំបន់រដ្ឋបាល នៃរដ្ឋកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ជា៦ភូមិរួមមាន៣២ តំបន់។ • ភូមិភាគបូព៌ា(ភូមិភាគ២០៣) ដឹកនំាដោយ សោ ភឹម ដែលធ្វើអត្តឃាត នៅខែឧសភា ១៩៧៨។ ភូមិភាគនេះរួមមាន ខេត្តព្រៃវែង និងខេត្តស្វាយរៀងទាំងមូលផ្នែកខ្លះនៃខេត្តកំពង់ចាមស្ថិតនៅយត្រើយខាងកើតទន្លេមេគង្គ ស្រុងឆ្លូងនៃ ខេត្តក្រចេះ ស្រុកខ្លះនៃខេត្តកណ្ដាល មានស្រុក ខ្សាច់កណ្ដាល ល្វាឯម និងមុខកំពូល។ ភូមិនេះចែកជា ៥ តំបន់គឺ ...

នៅឆ្នាំ ១៩៧៦ កម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យបានបង្កើតតំបន់ស្វយ័តចំនួន២ មានគឺ ៖ • តំបន់សៀមរាប ឧត្តរមានជ័យ (តំបន់១០៦) • តំបន់ព្រះវិហារ (តំបន់១០៣)។

ភូមិភាគថ្មីមួយរបស់កម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ដែលត្រូវបានបង្កើតនៅឆ្នាំ១៩៧៧ មានឈ្មោះ ភូមិភាគកណ្ដាល ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅត្រង់អតីតភូមិភាគឧត្តរ ចំណែកភូមិភាគឧត្តរថ្មីត្រូវបានប្ដូរទីតាំង ទៅតំបន់សៀមរាប ឧត្តរមានជ័យ និងតំបន់ព្រះវិហារ។

នយោបាយមហាចលោតផ្លោះមហាអស្ចារ្យរបស់ ប៉ុល ពត គឺជានយោបាយដឹកនាំប្រទេសកុំមុយនីសភ្លាមដោយមិន បាច់ឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលសង្គមនិយមទេ។

គម្រោងផែនការ៤ឆ្នាំ (១៩៧៧-១៩៨០) របស់មេដឹកនាំខ្មែរក្រហមតម្រូវឪ្យប្រមូលផ្ដុំសម្បត្តិឯកជនទាំងអស់និងផែនការដំាដុះស្រូវ ជាអាទិភាពរបស់ជាតិ។ បញ្ហាសន្ដិសុខជាតិសមូហភាវូបនីយគឺជាគោលនយោបាយដ៏សំខាន់បំផុតរបស់កម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។

គម្រោងផែនការ៤ឆ្នាំ (១៩៧៧-១៩៨០) របស់កម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យផ្ដោតទៅលើ៖ • បញ្ហាសន្ដិសុខជាតិ • សមូហភាវូបនីយកម្ម • ពង្រីងផលិតផលស្រូវធ្វើយ៉ាងណាឪ្យលទ្ធផលជាមធ្យមទទួលបានបីតោន ក្នុងដំាដើមឈើ។

មេដឹកនាំកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យសង្ឃឹមថានឹងធ្វើឪ្យកម្ពុជាមានឯករាជ្យពេញបរិបូរណ៍ទាំងវិស័យ សេដ្ឋកិច្ច និងវិស័យនយោបាយដោយប្រែក្លាយកម្ពុជាពីប្រទេសកសិកម្ម និងថយទៅជា កសិកម្មទំនើមួយ។

ផលិតផលស្រូវក្នុងផែនការ៤ឆ្នាំត្រូវបានបែងចែកជាបួនចំណែកគឺ ៖ • ចំណែកទី១ សម្រាប់ជាស្បៀងរបស់ប្រជាជនដែលម្នាក់ទទួលបាន៣១២គឺឡូក្រាមស្រូវក្នុងមួយឆ្នាំឬ ០.៤៥គីឡូក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃ។ • ចំណែកទី២ ស្រូវសម្រាប់ធ្វើពូជ • ចំណែកទី៣ ស្រូវសម្រាប់ទុកបម្រុង • ចំណែកទី៤ ស្រូវសម្រាប់នាំចេញទៅបរទេស ហើយនាំចូលមកវិញនូវម៉ាស៊ីនសម្រាប់ធ្វើស្រែចម្ការ គ្រឿងសព្វាវុធ និងសម្ភារៈប្រើប្រាស់ផ្សេងៗទៀត។

រៀបរាប់ពីការបង្កើតសហករណ៍របស់កម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យមានដូចជា៖ • ក្នុងកំឡុងសង្រ្គាមស៊ីវិលពីឆ្នាំ១៩៧០-១៩៧៥ ប្រជាជនភាគច្រើននៅតាមតំបន់ដោះខ្មែរក្រហមបានរៀបចំជា “ក្រុមប្រវាស់ដៃ” ដែលមានសមាជិកពី១០ទៅ៣០ គ្រួសារក្នុងមួយក្រុម។ • បន្ទាប់ពីជ័យជនះ១៩៧៥ ក្រុមប្រវាស់ដៃត្រូវរៀបចំជា “សហករណ៍កម្រិតទាប” ដែលមានសមាជិកច្រើនគ្រួសារឬភូមិមួយទាំងមូល។ • រហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៧៧ សហករណ៍កម្រិតទាបត្រូវបានរៀបចំឪ្យទៅជា “សហករណ៍កម្រិតខ្ពស់” ដែលរួមមានគ្រួសារច្រើនចាប់ពី៣-៤ភូមិឬឃុំមួយទាំងមូល។